مدیریت منابع انسانی (بخش پایانی - رضایتمندی satisfaction)

آنچه مسلم است، تمامی تلاشها و اقدامات ما در حوزه توسعه مدیریت منابع انسانی ، می بایست منجر به ایجاد حس رضایتمندی در کارکنان شود، در صورتیکه قادر باشیم این شاخص را بصورت کمّی در سازمان مان اندازه گیری نماییم آنکاه قادر خواهیم بود که ادّعا کنیم که توانسته ایم ، مبانی توسعه مدیریت منابع انسانی که تا اینجا به آن پرداخته ایم را در سازمان خود پیاده سازی نماییم.

ژاپنی ها ، اصطلاح خاصّی را در این حوزه تعریف نموده اندکه عبارتست از:

Employee is Customer
Customer is Employee

کارکنان ما ، مشتریان ما هستند
مشتریان ما ، کارکنان ما هستند

براساس تحقیقات جهانی ، 68% مشتریان ما تنها به دلیل عدم رضا یتمندی از نوع ارتباطات و تعاملات ، ما را ترک می کنند و اگر اصل بالا را بپذیریم ، می توان گفت که به همین نسبت ، کارکنان ما به دلیل عدم رضا یتمندی ، سازمان را ترک خواهند نمود .

حال اگر بخواهیم شاخص رضایتمندی کارکنان را در سازمان ارتقاء دهیم می بایست به تمامی اصولی که در حوزه توسعه مدیریت منابع انسانی به آن اشاره شد توجه نمود و به آن جامع عمل پوشانید.برای تحقق این امر لازمست ابتداعاً فرایندهای لازم برای تعیین شاخص ها و روش های اندازه گیری آنان را طراحی نموده و در ادامه با بکارگیری این فرایندها و براساس شاخص های تعریف شده به بررسی و اندازه گیری سطح رضایتمندی کارکنان در سازمان پرداخت و نهایتاً راهکارهای مناسبی را برای ارتقاء سطح رضایتمندی کارکنان در سازمان فراهم آورد.

تنها در این صورت قادر خواهیم بود تمامی روش ها وتکنیک های ارتقاء بهره وری در سازمان را بطور موثر بکار گرفت و آنها را اثربخش ساخته و به تبع آن مزیت رقابتی سازمان را ارتقا داد . با ارتقاء مزیت رقابتی ، جایگاه خود را در کسب و کارجهانی مستحکم نموده و مسیر آینده را روشن ساخته و شکوفایی ، پیشرفت و توسعه را به ارمغان آورد.