مدیریت منابع انسانی (بخش دوازدهم: ارتقاء شغل Job Promotion)
میزان انگیزه و علاقمندی نیروهای سازمان در پذیرش مسئولیتهای سنگین تر و ارتقاء شغل ، از ابزارهای مهم در استقرار توسعه منابع انسانی سازمان در جهت رشد بازار کسب وکار سازمان و افزایش بهره وری آن خواهد بود.
عموماً نیروها به موضوع ارتقای شغل خود در سازمان نگاهی دو سویه دارند، از یک سو علاقمندند که برای رشد حرفه ای و دستیابی به منافع با لاتر ، به مشاغل با لاتر دسترسی پیدا نمایند و از سوی دیگر نگرانی از مسئولیت های سنگین تر و عوارض وعواقب آن ، انگیزه آنان را در پذیرش این امر کاهش می دهد.
باید توجه داشت به هر میزان که سطح دانش و مهارت ها در کارکنان یک سازمان بالاتر باشد ، میزان اهمیت رشد جایگاه شغلی افزایش پیدا نموده و در تدوام همکاری کارکنان و همچنین وابستگی سازمانی آنان تاثیرات بیشتری را خواهد داشت.
نیروهای توانمند به سرعت در نقش قبلی خود خسته شده و احساس درجا زدگی در آنها ایجاد می شود. لذا برای رهایی از این احساس بد ، بدنبال کسب جایگاه های بالاتر در سازمان هستند و اگر سازمان قادر نباشد این فرصت را برای آنان فراهم نماید، آنها مصصم می گردند که برای کسب یک جایگاه بالاتر سازمان را ترک کنند و این امر خسارات زیادی را به سازمان وارد خواهد کرد.
قطعاً تا فرآیند ارتقاء شغل در سازمان سیکل منطقی خود را طی ننماید، سازمان قادر نخواهد بود جایگاه خود را در بازارکسب و کار مستحکم و تقویت نموده و آن را توسعه بخشد.پس لازمست ما فرآیند ارتقاء شغل در سازمان را شفاف نموده و آن را به کارکنان آموزش دهیم تا آنان با اشراف به روند منطقی آن با عزمی جدی مسیر ارتقاء خود را دنبال نمایند.
مدیران ارشد سازمان باید مسیر ارتقاء شغل را برای رده های شغلی سازمان ترسیم نمایند و این اطمینان را در کارکنان در بدو ورود به شرکت ایجاد نموده که مسیر ارتقاء شغل نیروها جزء اهداف استراتژیک سازمان بوده و دستخوش تصمیمات آنی و مقطعی نخواهد شد.آن ها لازمست برای پذیرش این باور نشان دهند که در گذشته ارتقاء جایگاه شغلی برای کارکنان قدیمی تر صورت پذیرفته و تنها شایستگی های آن ها موجبات این امر را فراهم آورده است. قطعاً مهمترین مرجع کارکنان جدید دربررسی این موضوع در سازمان، مشاهده آثارعملی ارتقاء جایگاه شغلی در نیروهای گذشته سازمان می باشد.