مدیریت منابع انسانی (بخش نهم : تشویق Encouragement)

عموماً مفهوم تشویق در اکثر سازمانهای ایرانی ، مفهومی برابر با پاداش و آن هم از نوع پرداختی نقدی می باشد، با اینکه تشویق مفهومی کاملا متفاوت نسبت به پاداش دارد. تشویق عبارتست از عکس العمل های مثبت ما در مقابل تلاشها و فعالیتهای نیروها ، به منظور تشکر و قدردانی از آنها با هدف تقویت انگیزه آنها برای تداوم تلاش ها و فعالیتها.

این امر می تواند به روش های مختلف در سازمان انجام شود: قدردانی از نیروها با ارائه یک لوح سپاس و یا یک هدیه معنوی در حضور سایر همکاران، عرضه اقدامات نیروها به سایر همکاران و قدردانی از آنها در نشست های عمومی سازمان تشویق و فدردانی از نیروها توسط سایر نیروهادر فضاهای کاملاً غیر رسمی و خودمانی

اماّ آنچه به عنوان یک پیشنیاز لازمست، عبارتست از وجود بستر مناسب اینگونه اقدامات در سازمان، در بسیاری از سازمان ها متاسفانه ظرفیت لازم در بین نیروهای سازمان وجود نداشته و به محض تشویق یک یا چند نیرو، سایر نیروها در مقابل این اقدام، عکس العمل های نامناسبی از خود نشان داده و بر همین اساس سازمان را با تردید در انجام اینگونه امور مواجه می نمایند. لذا لازمست تا بستر سازی مناسبی در این زمینه انجام گرفته و با برنامه ریزی و کمّی کردن شاخص ها و معیارهای عملکرد افراد، از هرگونه سوء تفاهم و تفسیرهای غیرمنطقی جلوگیری به عمل آید.



در بسیاری از موارد یک برخورد صمیمی همراه با قدردانی می تواند تشویقی شایسته و اثر بخش برای نیروها باشد، کافی است در هنگام عبور از کنار میز کارکنان، لحظه ای توقف نموده و با برخوردی صمیمانه و از روی صداقت به او نشان دهیم که قدر دان زحمات و تلاش او هستیم.

توجه داشته باشیم که اینگونه اقدامات و رفتارها هیچگونه هزینه ای برای ما نداشته و بسیار بیشتر از پاداش های نقدی اثربخشی و تاثیر مثبت در نیروها خواهد داشت. چه بسا که بسیاری از پاداش های نقدی ما با برخوردهای و عکس‌العمل‌های غیر منطقی بی‌ثمر شود.