تفاوت كارآفرینی با بنگاه داری

کارآفرینی ( Entrepreneurship) به فرآیند خلق ارزش های جدید مادی و معنوی از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسک های ناشی از آن اطلاق می‌شود . واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی " Entrepreneurs " به معنای "متعهد شدن " نشات گرفته است ، كلمه "متعهد" مهمترین وجه تمایز یك كارآفرین با یك بنگاه دارمحض است. آن ها برای آینده کسب و کار خود چشم‌انداز دارند و مهمتر از آن دارای توانایی پیاده‌ کردن رویاهای خود هستند ، وقت تلف ننموده و سریع تصمیم‌گیری می‌کنند ، تردستی آنها عامل کلیدی موفقیت‌شان است ، نسبت به مشارکت و اجرای کار متعهد هستند. آنها به ندرت جا می‌زنند، حتی زمانی که با موانع غیرقابل عبور مواجه‌اند . آنها خود را وقف کسب و کار خود می كنند ، گاهی بخاطر این توجه بی حد واندازه به كار خود ، هزینه های سنگینی بخاطر عدم برقراری روابط عاطفی با دوستان و خانواده خود ، پرداخت می كنند . آنها خستگی ناپذیرند ، ۱۲ ساعت کار در روز و ۷ روز در هفته، برای کارآفرینی که در حال تلاش برای بدست آوردن کسب و کار خود در زندگی است ، کاری غیرمعمولی نیست ، کارآفرینان، عاشق چیزی هستند که انجام می‌دهند. این عشق است که آنها را حفظ می‌کند و ترک کار را برایشان دشوارمی كند و در نتیجه آن ها را در انجام کارشان بسیار موفق می‌کند. آنها می‌خواهند مسئول سرنوشت خود باشند تا وابسته به یک کارفرما. پولدار شدن لزوماً محرک کارآفرینان نیست ؛کارآفرینان عقیده دارند اگر موفق باشند، پاداش نیز خواهند داشت. [ آن ها بدنبال خلق ارزش ها هستند ، نسبت به جامعه و همنوعان خود احساس تعهد می كنند ، كمتر ناملایمات و قدر ناشناسی ها آن ها را ناامید می سازد . برای خود چیز زیادی نمی خواهند ، ولعی به ایجاد ثروت تنها با نیت لذت بردن وغرق شدن در خوشی های دنیوی در آن ها دیده نمی شود. روزی یكی از این گوهر های با ارزش (‌حاج آقا رضای ابراهیمی – موسس شركت زرین غزال ، تولید كننده فرآورده های لبنی واز جمله بستنی دایتی و همچنین كارخانجات صنعتی دیگر در استان فارس و از خیرین ارزشمند) میهمان من در دفتر كارم بود ،‌موقع ناهار به رسم میهمان نوازی از ایشان خواستم كه برای صرف ناهار با هم به رستورانی بیرون از شركت برویم، او قبول نكرد و خواست ناهار را با همان غذایی كه ما هر روز با سایر همكارانمان می خوریم ، صرف كنیم. در بین خوردن ناهار خاطره ای را برایم تعریف كرد،‌ او گفت : در دوران جوانی در خیابان سعدی شیراز كار می كردم و درآمد ماهیانه ام 3 هزارتومان بیشتر نبود و ناهار یك نان بربری را می خوردم. امروز نمی دانم دقیقا درآمد ماهیانه ام چقدر است ، فقط می دانم كه غذایم نصف نان بربری شده است. اما عموماً هر بنگاه داری ، برخوردار از این ویژگی ها نیست ، چه بسا گروهی از بنگاه داران ، تنها بدنبال كسب ثروت و آن هم از هر راه ممكن و تنها با هدف بهره برداری شخصی باشند، با اینكه كارآفرینان حاضر نیستند از هر راهی به كسب درآمد بپردازند و در این راه در حق دیگران ظلم وستمی را روا دارند و عدالت وانصاف واخلاق را زیر پا گذارند . كارآفرینی به عنوان یك پدیده نوین در اقتصاد ، نقش موُثری را در توسعه و پیشرفت اقتصادی و اجتماعی كشورها پیدا نموده است ،كارآفرینی در اقتصاد رقابتی و مبتنی بر بازار، امروزه دارای نقش كلیدی است ، به عبارت دیگر در یك اقتصاد پویا ، ایده ها، محصولات ، و خدمات همواره در حال تغییر می باشند و در این میان كارآفرین است كه الگویی برای مقابله و سازگاری با شرایط جدید را به ارمغان می آورد ، از این رو در یك گسترده وسیع، تمام عناصر فعال در صحنه اقتصاد باید به كارآفرینی بپردازند و به سهم خود كارآفرین باشند. آنچه دراین رابطه اهمیت دارد این است كه علیرغم اهمیت روزافزون این پدیده و نقش فزاینده آن در اقتصاد جهانی، در فضای اقتصادی و كسب و كار كشور، كمتر به این موضوع پرداخته میشود. وضعیت اقتصادی كشور و تركیب جمعیت آن ، امروزه بیش از پیش مارا نیازمند یافتن زمینه های پیش رو در صحنه اقتصادی می كند و در این راستا داشتن مدل ، الگوها و راهکارهای مناسب جهت آموزش ، تربیت و استفاده بهینه از نیروهای فعال و كارآفرین بسیار ضروری می باشد. چرخ توسعه اقتصادی همواره با توسعه كارآفرینی به حركت در می آید. توسعه كارآفرینی موجب افزایش منابع ملی، كاهش نرخ بیکاری، تعادل ساختاری و توسعه شهر ها و روستاها می گردد. از مزایای كارآفرینی می توان به عامل ترغیب و تشویق سرمایه گذاری، عامل تغییر و نوآوری، تحریك و تشویق حس رقابت، افزایش كیفیت زندگی وافزایش رفاه جامعه، تولید و توزیع ثروت ، افزایش اعتماد به نفس جامعه و توسعه تکنولوژی اشاره كرد.