تاریخچه تویوتا ( قسمت اول)

تویوتا در ابتدای قرن بیستم به عنوان یک کارخانه ریسندگی فعالیت می کرد ، ساکیشی تویودا که سالها در زمیه شغل پدر خود، یعنی فروش فرش فعالیت می کرد ، این کارخانه را راه انداخته بود .

او در سال 1894 باهوش سرشار خود یک ماشین بافندگی صنعتی ابداع کرد. ساکیچی تمام عمر خود را وقف طراحی و ساخت ماشین آلات نساجی اتوماتیک نمود و 100 اختراع از خود باقی گذاشت.

او در سال 1924 نوع تمام اتوماتیک ماشین نساجی را ساخت و دو سال بعد کارخانه اتوماتیک ریسندگی تویوتا، پا به عرصه وجود نهاد. پسر کنجکاو و مستعد او، کیچیرو که در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه توکیو فارغ التحصیل شده بود ، درکارخانه پدر مشغول به کار شد. در اکتبر 1929 ، پسر که مدیر اجرایی شرکت نساجی پدر بود، سفری به ایالات متحده کرد. وی نمی توانست گفته های پدر خود را فراموش کند: من وظیفه خود را با ساختن ماشین آلات نساجی به کشورم ادا کردم. تو باید با ساخت خودرو این کار را بکنی.

همه توجه و همّت پسر صرف تولید موتور خودرو شد. در سال 1930، کیچیرو تحقیق بر روی موتورهای گازوئیلی را آغاز کرد و سه سال بعد ، بخش خودرو را در قسمت کوچکی از کارخانه ریسندگی پدر راه انداخت. افراد زیادی او را به این کار تشویق کردند و بعضی ها هم سرمایه گذاری در این طرح را ساده لوحانه می دانستند.

ولی کیچیرو به این اصل مصمّم و معتقد بود که نباید صرفاً از آمریکایی ها تقلید کرد. او می گفت که می بایست خودروهایی را به تولید انبوه رساند که با شرایط ژاپن تطابق داشته باشد و به لحاظ عملکرد و قیمت با خودروهای خارجی قابل رقابت باشد. بدین ترتیب در سپتامبر سال 1930 واحد اتومبیل تویوتا بنیان گذاری شد.

کیچیرو با جمع آوری افراد مستعد و لایق توانست محیطی را ایجاد کند که کارکنان گاه فراموش می کردند که غذا بخورند یا بخوابند. در سال 1935 اولین کارخانه خودرو تویوتا آغاز به کار کرد و سال بعد لوگوی تویودا که به معنی کشتزار وسیع برنج می باشد به تویوتا تغییر یافت. کیچیرو در سال ۱۹۳۵ با تولید اولین خودرو مدل A۱ و سال بعد با تولید مدل AA رؤیای تولید یك خودرو شخصی را تحقّق بخشید.

آقای "ا یچی تویودا" نیز توسط کیچیرو استخدام شد و در این واحد مشغول به کار شد."تویوتا موتور کورپوریشن" یا TMC در اوت سال 1937 تاسیس شد. تمامی کارکنان، آن زمان معتقد بودند که رسالتی بر دوش آنها ست که با تولید خودروی ژاپنی ، صنعت را در کشور توسعه دهند، به این صورت بود که تمام دانش و مهارت فنی خود را برای اجرای ا ین خواسته بکار بستند.

در ابتدا خود کیچیرو به عنوان قائم مقام شرکت جدید عمل می کرد و در سال 1941 به عنوان مدیرعامل مشغول به کار شد. بلافاصله پس از راه افتادن شرکت جدید، اصول مدیریتی نوینی در اداره کارخانه به کار گرفته شد. در سال 1938 سیستم JIT به کار گرفته شد. دو سال بعد مؤسسه تحقیقاتی تویوتا افتتاح و در سال 1951 سیستم پیشنهاد ا یده‌های خلّاق در تویوتا فعّال شد.

اولین محصول تجاری شرکت تویوتا، کامیون 5/1 تنی G1 بود. در طی جنگ جهانی دوم ، تمام کارخانه دراختیار جنگ بود و برای ارتش کامیون تولید می کرد. تا چند سال بعد از اتمام جنگ نیز، اشغالگران اجازه تولید خودرو به تویوتا ندادند. در سال 1952 ، مسئولیت شرکت برعهده ایجی تویودا پسر عموی او قرار گرفت. ایجی به همراه پسر کیچیرو، شوئی شیرو تویودا در طی سالهای بعد ، تویوتا را به یکی از شرکتهای بزرگ خودروسازی جهان تبدیل کردند.

مشکلات کارگری با اعتماد حل می شود:
اعتصابی که اتحادیه های کارگری در سال 1949 اعلام کردند موجب شد بسیاری از کارها متوقف شود. بیش از 1100 شرکت از فوریه 49 تا ماه مارس 1950 ورشکست شدند و بیش از 510 هزار نفر شغل خود را از دست دادند.

تویوتا از این امر مستثنی نبود. جریان پولی تویوتا تا حدی کند شده بود که ورشکستگی دیگر امری غیرممکن ، پنداشته نمی شد، شرکت نیازمند 200 میلیون ین ، پول نقد بود تا این خطر را رفع نماید.گروهی از بانک ها در آخرین لحظات تصمیم گرفتند که این وام را در اختیار تویوتا قرار دهند اما با شرایطی که خودشان تعیین می کردند، یکی از این شروط ، سازماندهی مجدد شرکت بود که موجب می شد فروش شرکت از طریق شرکت دیکری صورت گیرد و به همین دلیل در آوریل 1950 شرکت فروش تویوتا موتورز تاسیس شد.

در دسامبر 1949 ، شرکت توانست یادداشت تفاهمی با اتحادیه کارگری آن زمان به امضا برساند که براساس آن 10% حقوق و مزایا کسر می شد و در عوض ، شرکت تعهد نمود از برنامه تعدیل نیروی انسانی خود دست بکشد.

از ابتدای سال 1950 ، وضعیت روز بروز بدتر شد و در آوریل همان سال اعتصابات شروع شد ، مذاکرات بین کارگران و مدیران به طول انجامید و هر روز لحن های فی مابین تندتر می شد. این کشمکش دو ماه به طول انجامید و سرانجام در دهم ژوئن سال 50 یادداشت تفاهمی برای بازسازی تویوتا که ناراحتی های عمیقی را نیز بدنبال داشت ، تنظیم گردید ، یکی از آنها ، استعفای رییس وقت شرکت ، آقای "کیچیرو تویودا" و بسته شدن تعدادی از کارخانجات بود. اما بازسازی در مسیر خود قرار گرفته بود. این برهه از زمان تلخکامی های زیادی برای تویوتا بهمراه داشت. تجربه هایی که مدیریت و نیروهای کارگری اصلا مایل به تکرار آن نیستند.

پس از این مناقشات ، مدیریت و نیروی کارگری تویوتا به خوبی دریافتند که تبعات این امر چه مسائلی را می تواند در بر داشته باشد و لذا چهارچوبی تدوین شد که براساس آن ، شرایط کارگری با پیشرفت شرکت بهبود می یافت. با صنعتی شدن ژاپن و دنیا در آن زمان ، این چهارچوب همکاری ، توانست سنگ بنای خوبی برای افزایش تولید به همراه رضایت منطقی کارکنان ایجاد نماید. همچنین در سال 1960 که تجارت آزاد شد ، مدیریت و نیروی کارگری توانستند دست به دست هم بسیاری از مشکلات ناشی از بازار رقابتی ایجاد شده را برطرف نمایند. علی رغم سازماندهی های مکرّر و تغییرات اساسی در صنعت خودروسازی جهانی ، این توافقات و سیاست ها همچنان در تویوتا حاکم هستند.

نیروی پیش راننده در نوآوری های انقلابی
تولید خودرو با حفظ کیفیت مناسب هنوز آرزویی بیش نبود. کیچیرو که توجه عمیقی به روش های تولید در کارخانه فورد داشت، سخت معتقد بود که راههایی برای تولید بهتر هم وجود دارد. پس از تفکر زیاد ، او روش تولید بهنگام (just-in-time) را ابداع کرد. کیچیرو میگفت فقط باید آنچه را که نیاز است تولید کرد و تحویل محصول می بایست در همان لحظه مورد نیاز صورت گیرد. او معتقد بود که به این ترتیب می توان نیاز به انبار و موجودی های انبار را از بین برد.

برای گسترش این مفهوم ، کیچیرو جمله JUST-IN-TIME را با حروف بزرگ در پوسترهایی بر روی دیوارها نوشت و وقت زیادی را برای توجیه کارکنان گذاشت. مثالی که کیچیرو از آن یاد میکرد این بود که اگر شما بخواهید سوار قطار شوید ، تفاوتی نمی کند که شما یک دقیقه دیر کنید یا یک ثانیه ، اگر دیر کنید ، قطار را از دست داده اید. هدف از تولید بهنگام این نیست که به موقع تولید کنید ، به این معنی است که تولید بیشتر از حد نیاز، اتلاف هزینه است. این نگرش موثر واقع شد و روش تولید بهنگام به مرور در سیستم تولید تویوتا جای گرفت.

هنگامی که تولید در کارخانه جدیدکومورو آغاز شد ، کیچیرو کتابچه راهنمایی با ضخامت 10 سانتیمتر تهیه کرد که در آن به شرح روش اجرایی این مفهوم برای تمام مراحل تولید پرداخته شده بود.